ساعت دو بعد از ظهر بود که خبر فرار شاه از راديو پخش شد، فرياد شادماني جمعيت به هوا رفت، چراغ اتومبيل ها روشن شد، برف پاکن ها به رقص درآمدند، بوق ها به راه افتاد، غلغله شهر را برداشت.

جمعيت به شور آمده، و هر کدام به طريقي نفرت خود را از شاه نشان دادند؛ برخي اشک شوق مي ريختند، برخي عکس شاه را در اسکناس درشت پانصد توماني و هزار توماني سوراخ کرده بودند و بر دست گرفته بودند. گروهي هم نقل و نبات پخش مي کردند. جمعي نيز عکس هاي حضرت امام خميني (ره) را بين سرنشينان اتومبيل ها پخش مي کردند.

ساعت حدود چهار بعد از ظهر روزنامه هاي اطلاعات و کيهان با تيتر "شاه رفت» منتشر شدند. تيتر روزنامه ها از هميشه درشت تر بود. مردم روزنامه ها را بر سر، دست گرفته بودند و به يکديگر نشان مي دادند. برخي بين کلمه "شاه» و "رفت» ابرو باز کرده، با دست کلمه "در» را اضافه کرده بودند. در نتيجه تيتر روزنامه ها به صورت "شاه در رفت» خوانده مي شد.

روز 26 دی ماه روز فرار شاه معدوم، روز پیروزی ملت سربلند به پا خواسته انقلابی ایران مبارک باد. روزی که اراده امت به ثمر نشست. چه ننگ است برای انسان که عمری بر ملتی سروری کند و در پایان از ترس عقوبت خویش بگریزد. گریز تنها کار ظالمانی ست که مخفیانه به مردم خیانت می کنند.
زمینِ خدا، زمینه زندگی است. کشاورزان سعی دارند بذر بهتری بر زمین بیفشاند تا هنگام درو محصول ارزشمند تری داشته باشند. بشر سعی دارد در زندگی تخم نیکی بکارد تا ثمره آن افتخار زندگی اش و توشه آخرتش باشد.

حاکمانی که تخم عدل و داد انفاق و محبت و خدمت در میان ملت خود کاشتند پس از چندی رضایت وجدان دعای همگان فداکاری و سربلندی ملت را خواهند دید. شاهانی که بی داد و نفاق و خیانت و تن پروری در زیر خاک پنهان نمودند،عذاب وجدان کینه ی مردم نوکری بیگانگان را درو کردند. وقتی شاه مملکت شرف ملتی را به خاک پای بیگانگان بریزد و به اجنبی حق کاپیتالاسیون دهد، جز فرار حاصل دیگری در انتظارش نیست.

ای کاش این فرار از روی شرم از ملت باشد که نه تنها نبود، بلکه از روی ترس از ملت بود! امروز آل سعود همان تخمی را می کارد که پهلوی کاشت و قطعا همان درو می کند که شاه فراری درو نمود. آری "هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت"